Otizm tanısı genellikle 18 ay civarında konulur. Fakat son yıllarda yapılan araştırmalar otizme yatkınlığı olan bebeklerin 3 ya da 6 aydan itibaren tipik gelişen akranlarından farklı bir gelişim sergilediğini ortaya çıkarmıştır.

Bu bebeklerde otizm olduğu anlamına gelmemektedir fakat risk altında olduklarını göstermektedir. Bunu erken yaşta belirlemek ve gerekli olan eğitimlere hızla başlamak çocukların akranları ile arasındaki farkları kapatması açısından büyük önem taşır.

Aileler böyle bir durumda içgüdülerine güvenmeli ve vakit kaybetmeden bu durumu çocuk doktorları ile paylaşmalıdırlar. Endişelerini dile getirmelidirler çünkü çocuklarını en iyi onlar tanırlar. Erken yaşta başlanan eğitimler büyük farklar yaratır.

Ailelerin otizmin erken belirtilerini tanımasına yardımcı olacak birkaç örnek vermek gerekirse;

12 aylık tipik gelişen bir çocuk ismi söylendiğinde bakar ama otizm belirtilerini gösteren bir çocuk ya bakmaz ya ada ara sıra bakar. Bu aileleri en çok yanıltan tablodur çünkü “çocuğum inatçı canı isterse yapıyor aslında bir problemi yok olsa hiç bakmaz” diye düşünürler. Bekler, problemle yüzleşmeyi erteler ve zaman kaybederler.

18 aylık tipik gelişen bir çocuk az konuşuyor ya da hiç konuşmuyor olsa da beden dilini kullanarak yani işaret ederek, ,jest, mimik kullanarak ve taklit ederek iletişime geçmeye çalışır. İletişim kurma ve sürdürme çabası vardır. Otizm belirtileri gösteren bir çocuk ise işitme problemi olan bir çocuk gibi davranır. Zaten aileler bununla karşılaşınca önce işitme probleminden şüphelenirler. İletişim başlatma, sürdürme  çabası ya da iletişim kurmaya çalışanlara tepki vermezler. Konuşma sırasında televizyondan ya etraftan duydukları kelimeleri tekrar ederler ama bu tekrarların çoğu işlevsel ve anlamlı değildir. Dinleyen kişi bu tekrarlardan bir anlam çıkartmakta zorlanır.

24 aylık tipik gelişen bir çocuk annesine bir resim getirir, gösterir, sevincini belli eder. Fakat otizm belirtileri olan çocuk annesine açması için baloncuk getirse de oynarken annesinin yüzüne bakmaz, oyununa onu katmaz, sevincini paylaşmakta zorlanır.

Ailelerin endişeleri varsa önce çocuk doktoruna başvurması daha sonra zaman kaybetmeden özel eğitime başlaması çok önemlidir. Erken yaşta eğitime başlayan çocukların bu durumun üstesinden gelme şansı vardır. Fakat zaman geçtikçe bu durum zorlaşmaktadır.